BMX voorrondes Europese Kampioenschappen Zolder 2014

We zijn nog onder de indruk van de dagen in Zolder. Op de agenda maandagochtend: vier fietscrosspakken, voorzien van de nodige vuil en gaten, uitwassen en kijken of er wat te repareren valt.

Dit is de update van ons eerste internationale fietscrosswedstrijd: vrijdagmiddag arriveerde we in Zolder om half drie. We logeerde in een chaletje (nou ja als je dat het mag noemen, enfin we logeerde hier uitsluitend als we niet op de baan waren maar een werkende kachel was wel prettig geweest) en eenmaal uitgepakt reden we in 10 minuten naar het circuit. Van kwart voor zes tot zeven mochten de kinderen trainen op de indrukwekkend BMX baan. Er mocht alleen getraind worden als de shirts voorzien waren van een Nederlandse vlag op de armen, dit zorgde weer even voor de nodige stress want we hadden alleen onze eigen shirts bij ons en die hadden geen vlag. Leden van de Flying Birds te Winschoten zijn ons nog te hulp geschoten hierin (nog bedankt). Echter, de zenuwen gierde ons alle drie door het lichaam; wat groot, wat veel rijders en nadat Louelle in het parc ferme had gestaan kwam ze terug met de mededeling: ik verstond niemand!

Zaterdagochtend hebben Lean en Louelle (maar) twee manches gereden, Louelle reed beide manches als laatste over de finish. Ze was ontdaan en gefrustreerd en ik kon ook zien: ze was op van de zenuwen, iets wat haar belemmerde om normaal te functioneren en te fietsen. Ik heb nog geprobeerd haar te kalmeren en haar uitgelegd dat ik het in ieder geval geweldig vond dat zij op deze baan een wedstrijd had gereden: wat een prestatie om dit te doen!! Lean knokte zoals zijn gewoonlijk zelf en kwam beide manches als ene laatste over de finish (helemaal blij reed hij naar mij toen met de mededeling: mam, ik was niet laatste!!!!) Uitgeput, niet alleen fysiek maar ook mentaal, hebben we 's middags lekker gezwommen in het zwembad van het park waar we verbleven. De druk, het enorm hoge rij tempo en dat was ook verneembaar met het aantal EHBO meldingen: 116 alleen al op de zaterdag. Twee valpartijen zullen mij altijd bijblijven, één rijder was 's middags op de pro-sectie komen te vallen met als gevolg dat hij zijn rug gebroken had (ja, ja, ik weet het, valpartijen horen erbij maar die gedachte maakt het niet minder erg) en een rijder kwam te crashen nadat een Track manager de baan overstak net na de start!. Ik heb deze crash gezien, de rijder vloog als een lappenpop door de lucht. Ik begreep ook later dat zijn verwondingen redelijk ernstig waren (gebroken oogkas, een paar gebroken ribben enz). Heftig ....

Zondag was het nog drukker dan de zaterdag, bijna niet te geloven maar het was waar. Ik heb links en rechts begrepen dat er 2800 rijders waren, of dit aantal voor het hele weekend of alleen de zondag gold weet ik nu nog steeds niet. Lean is zondag in de eerste manche gevallen, wat schrikken wat dat zeg. Zijn start was goed, reed in het kop groepje!! yeah en de fietser voor hem gleed uit waardoor Lean onderuit ging. Gelukkig geen ernstig letsel maar ik had de schrik goed te pakken. Ik was uiteraard beretrots omdat hij de manche had uitgereden. De tweede manche heeft hij ook gereden (je explodeerde dan bijna van blijdschap omdat hij heelhuids over de finish rijdt) en eindigde net zoals de eerste manche als achtste (laatste dus). Louelle reed deze dag beter, ze trapte in ieder geval van de startheuvel af en net voor de finish werd ze nog even ingehaald. De tweede manche haalde zij deze rijdster weer in, en ik vond het een wereldprestatie!!

We hebben hierna nog een stuk wedstrijd daar afgekeken maar omstreeks drie uur zijn we naar huis gereden om thuis de finales nog op internet te kunnen zien.
Ik, wij, zijn nog onder de indruk, wat een goed ge-olied machine die wedstrijden. Heftig, snel - nee harde hoge snelheden, ongelooflijk gewoon. Natuurlijk heb je wel altijd opmerkingen en suggesties waardoor het beter kan maar ik kan niet anders dan respect voor het geheel opbrengen. Een hele ervaring, en spectaculair is het wel te benoemen.