In tegenstelling tot mijn broer was ik niet direct geïnfecteerd met de fietscross virus. In tegendeel zelfs. Mijn ouders sleepte mij mee naar de fietscross wedstrijden toen ik zes jaar was, weer of geen weer. En daar zat ik dan, op een klapstoeltje met mijn trommeltje vol met eten en vermaakspullen in de vorm van tekenpennen, boekjes en een Nintendo spelcomputer. Ik wou ook niet fietsen, ondanks alle aanmoedigingen van mijn ouders en iedereen om mij heen. Ik verzette me zelfs met hand en tand tegen het fietsen.

Pas nadat een schoolvriendje mij vroeg om mee te trainen, stapte ik op een wedstrijd-fiets. Dat was op een doordeweekse avond terwijl mijn ouders vrijwilligerswerk verrichtten op de baan. En eenmaal op de fiets had ik direct de smaak te pakken.

Na een paar maanden trainen reed ik voor het eerst mee aan een wedstrijd, het Drents Kampioenschap in Schoonebeek 2011. Tegen alle verwachting in  kwam ik thuis met een beker! Ik werd zesde in de categorie meisjes 6/7 jaar. Het winnen van bekers vind ik superleuk, en ik doe er alles aan om met een beker thuis te komen - dit tot groot ergernis van mijn grote broer. Dikwijls moeten wij wachten tot de eind van de dag alleen omdat ik weer een beker gewonnen heb! Ik vind het leuk om snel te fietsen maar de laatste paar Regioseizoenen vind ik minder leuk omdat ik alleen maar voorop rijd. Ik vind het leuker wanneer ik echt mijn best moet doen met het fietsen maar dan wel tegen meisjes. Wat ik het leukste vind aan fietsen is om al mijn vriendinnen te zien bij de wedstrijden, met ze te praten en tegen hen te fietsen. Na het fietsen gaan we vaak nog spelen, dat vind ik fijn.

Ik ben lid van bmx fietscrossvereniging The Rapid Wheels